وقتی از سمت تبریز به میاندوآب می رسیم ، ابتدا با چند سرعت کاه ایستگاه بازرسی فراجا برخورد می کنیم ، سپس با دو فقره سرعت کاه در شبیلو مواجه هستیم ، بعد از آن هم سرعت کاه های درونشهری از قجلو شروع  و ...... که همین رویه در دیگر راههای مواصلاتی ورود و خروج  به میاندوآب برای شهروندان محترم کاملا مشهود و ملموس است.

لذا سخن اول مربوط به مسئولین محترم راهداری میاندوآب هست.
۱.از منظر عموم، احداث سرعتگیر یا سرعتکاه برای کاربران راه ناخوشایند است  و طی نمودن مسیر با سرعت دلخواه برای کاربران لذت بخش‌تر می باشد.
ولی به جهت کنترل و عدم وقوع حوادث ناگوار ناگزیر اقدام به احداث سرعتکاه می کنند. برابر دستورالعملهای ذیلا لاشاره ، احداث سرعتکاه به عنوان آخرین راهکار جهت ایمن سازی و آرام سازی ترافیک در معابر هست لذا بایستی به عنوان آخرين راهکار آن را اجرا نماییم .
۲.حداقل ضوابط و الزامات آن رعایت شود تا ضمن ارتقاء ایمنی محور باعث بر هم ریختن روح و روان کاربران راه نشود
۳. برابر ضوابط ابلاغی وزارت راه و شهرسازی، ایجاد سرعت کاه در راههای اصلی و راههای بزرگراهی دارای ممنوعيت و محدودیت می باشد .
۴.  سرعت کاه ها تجهیزاتی هستند که برای کاهش سرعت وسیله های نقلیه در سطح جاده‌ بصورت عرضی با رعایت ضوابط مربوطه نصب می گردد و به دو دسته کلی پلاستیکی و لاستیکی تقسیم می شوند. اصولا نصب سرعت کاه به عنوان بخشی از طرح های موسوم به “آرام سازی ترافیک”(Traffic Calming) استفاده می شود که در کشور های توسعه یافته از این روش فقط در معابر محلی  و یا در مقابل مدارس و مراکز آموزشی یا مراکز خاص مشابه استفاده می شود.
 و اولا، فقط راههای فرعی و خیابانها و مناطق مسکونی محلی مناسب برای نصب این ابزار هستند.
ثانیا سرعتکاه ها معمولا زمانی مورد استفاده قرار میگیرد که ناکارآمدی و عملی نبودن ابزار دیگر کنترل سرعت(مثل تابلوها و علائم) احراز گردد.
با توجه به مشکلات نگهداری سرعت کاه پلاستیکی که خاصیت بازتاب و آشکار دارند راهداری و شهرداری ها تمایل به ایجاد سرعت کاههای از جنس آسفالت و بتون و یا ترکیبی از آنها را دارند.
۵.الزاماً بایستی در صورتی که جنس سرعت کاه از آسفالت  می باشد بر روی هر سرعتکاه باید خطوط مخروطی شکل و با رنگی مشخص کشیده شود تا رویت آنها را از فاصله دور و در شب به راحتی انجام گیرد و اصطلاحا بازتاب و نمايان باشد.
۶. هر سرعت کاه با توجه به‌ سرعت مجاز معبر بایستی از طرفین در فواصل مختلف ابلاغ شده‌ نسبت به نصب تابلو وعلایم مورد نیاز اقدام شود.
۷.عرض سرعت کاه از حداقل تعیین شده کمتر و حداکثر ارتفاع آن از دستورالعمل ابلاغی بیشتر نباشد.
۸. مستندات عبارتند از:
الف) نشریه ایمنی شماره۲۶۷ جلد سوم
ب) دستورالعمل ابلاغی مورخه ۱۳۸۶.۵.۱۶سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای در خصوص ساماندهی و ایمن سازی مناطق مسکونی و تقاطع ها و مدارس حاشیه راهها
ج) دستورالعمل ابلاغی مورخه ۱۳۹۰.۱۰.۱۳سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای در خصوص ایمن سازی سرعتکاه های آسفالتی در راههای فرعی
د) راهنمای جانمایی علایم در طرح‌های ارتقای ایمنی نقاط و نواحی پر تصادف و دارای تصادف مصوب تیرماه وزارت راه و شهرسازی

- جهت تنویر افکار عمومی  به استحضار شهروندان می رساند که فایل های مربوطه فوق الذکر در سایت وزارت راه و شهرسازی، سازمان راهداری موجود است.
با توجه به دستورالعمل ابلاغی مورخه ۱۳۹۰.۱۰.۱۳سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای در خصوص ایمن سازی سرعتکاه های آسفالتی در راههای فرعی برای کاهش سرعت از 50km/h به 35km/h عرض سرعتکاه کاه ب  ۱۱ متر و حداکثر ارتفاع آن ۱۰ سانتیمتر در نظر گرفته شده ضمن اینکه از علائم عمودی و افقی و تجهیزات ترافیکی به‌ میزان لازم برابر پلانهای ایمنی مصوب ابلاغ شده‌ نیز استفاده می گردد.

حال سوال از مسئولین محترم راهداری میاندوآب که يقينا بیشتر از بنده به مقررات و ضوابط یاد شده اشرافیت دارند، این است که:
۱. چرا سرعت کاههای غیر استاندارد و غیر اصولی و نامناسب و بدون رعایت ضوابط ایمنی در معبر بزرگراهی که حداکثر سرعت مجاز در آن، برابر آئین نامه راهور مصوب ۱۳۸۴ به میزان  ۱۱۰ km/h تعیین شده است ، احداث گردیده است.
۲. حتی اگر سرعتکاه توسط راهداری احداث نشده باشد و توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی دیگر مانند راهداری احداث شده باشد،  با در نظر گرفتن اینکه برابر قانون متولی راههای برون شهری، راهداری هست لذا باید پاسخگو باشند.

‌حال سخن با مسئولین محترم سازمان حمل و نقل شهرداری میاندوآب هست که با امعان نظر با مطالب بالا، بایستی به شهروندان فهیم شهرمان توضیح دهند که:
۱. سرعتکاه های غیر استاندارد و نا مناسب احداث شده‌ در سطح شهر که سبب ضرر و زیان به خودروهای شهروندان می شود! از کدام ضوابط تبعیت کرده است؟
۲. به چه دلیل ایمن سازی سرعتکاه ها رعایت نشده که حتی حداقل های لازم مانند رنگ آمیزی انجام نشده است؟

نگارش ؛شهروند مطالبه گر یونس احسان فر
سردبیر؛ منوچهر آقایی